O pochodzeniu słowa sakrament

Słowo sakrament jest spolszczoną wersją łacińskiego słowa sacramentum. W języku tym posiada ono dwa znaczenia. W terminologii świeckiej oznaczało kwotę pieniężną, zastaw, poręczenie finansowe, kaucję, przysięgę, uroczyste zobowiązanie i służbę wojskową. Z tego pierwotnego, jak się zdaje, środowiska semantycznego słowo sacramentum zostało przeniesione do słownictwa religijnego, w którym oznacza uświęcenie, środek uświęcający, udzielający rzeczy świętej, znak święty, obrzęd religijny, a także tajemnicę. Słowo sacramentum używane w teologii jest tłumaczeniem greckiego słowa mysterion, oznaczającego tajemnicę, naukę tajemną, obrzęd liturgiczny bądź misteria kultyczne.

Z nauczania Kościoła o sakramentach

Sakramenty są owocem zbawczej ofiary Jezusa na krzyżu, które są udzielane w celebracji liturgii sakramentalnej, zwłaszcza Eucharystii (por. Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego nr 220. Dalej: KKKK). liturgia zaś jest celebrowaniem misterium Chrystusa, a w szczególności Jego Misterium Paschalnego. Jest siedem sakramentów św.

„Sakramenty dzielą się na: sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego (chrzest, bierzmowanie i Eucharystia); sakramenty uzdrowienia (pokuta i namaszczenie chorych); sakramenty służące komunii i posłaniu wiernych (sakrament święceń i małżeństwo). Obejmują one najważniejsze momenty życia chrześcijanina. Wszystkie sakramenty są skierowane na Eucharystię: ”jak do swego celu” (św. Tomasz) (KKKK 250).